Xornadas

Trátase de analizar a vixente regulación da distribución de riscos na execución dos contratos administrativos e demais contratos públicos suxeitos á vixente Lei de contratos do sector público de 2017. Tamén se terá en conta, de maneira destacada, a xurisprudencia do Tribunal Supremo que, en aplicación desta, foise sucedendo ao longo de máis de cincuenta anos.

A especial transcendencia desta cuestión, de plena actualidade á vista das crises económicas que veñen sucedéndose nos últimos anos –e á que, con todo, as sucesivas leis de contratos do sector público de 2007 e de 2017 non prestaron a atención que obxectivamente reclama–, aconsella reflexionar sobre as deficiencias da regulación vixente e a conveniencia de dar paso a outra máis rigorosa e precisa das posibles excepcións ao tradicional principio do risco e ventura do contratista. Con iso dotaríase ao sistema de maiores garantías, estabilidade e seguridade xurídica. E é que, ademais de acoutar mellor as marxes da liberdade de pactos como mecanismo complementario para a asignación dos riscos ás partes contratantes, tamén podería facilitarse a superación dunha xurisprudencia que, dado o insatisfactorio marco regulatorio, queda irremisiblemente empuxada a recorrer a principios xerais (boa fe, equidade, enriquecemento inxusto, continuidade do servizo, etc.) para determinar a quen debe imputarse o risco que, cando se materializa, provoca unha maior onerosidade no cumprimento dos contratos.