No Estado conviven dúas circunstancias que fan dificilmente estabilizable o mantemento dun sistema territorial aberto como o que marca a Constitución Española, que xera crises canto máis nos achegamos ao ámbito competencial, agravado ao máximo polo sistema electoral que fai que partidos pequenos sexan chave dos grandes cando estes non conseguen maiorías absolutas, feito reflectido na segunda ondada de reformas estatutarias.
Atopámonos inmersos nunha terceira na que o Tribunal Constitucional ten a última palabra acerca do estatuto catalán, feito que deberá de afronta en liberdade sen ter en conta os cambios políticos que poida ocasionar a súa decisión, posto que o que se está a xulgar é a futura cohesión do estado dado que a sentenza servirá de base a outras comunidades autónomas para a reforma dos seus propios estatutos.