Co aumento das peregrinacións durante o século XI xurdiu a necesidade de facilitar unha serie de comodidades aos peregrinos (creación de hospedaxes, hospitais, mosteiros, abadías...) e evitar os abusos (cobro de pagos por cruzar pontes...). Os peregrinos tradicionalmente gozaron de cinco grupos de dereitos: deber de hospitalidade, dereito de prenda (asimilación da figura do peregrino coa dun comerciante), dereito a pedir esmola e dereito ao xuíz natural. As prendas e aparellos que se portaban servían como demostración de que se estaba a realizar unha peregrinación e que se tiña dereito a gozar destas vantaxes, polo que xurdiu a picaresca. Actualmente a lexislación apunta máis á protección do Camiño que á do peregrino, fai falta unha norma do peregrino como suxeito de dereito e non como usuario. Analízase o capítulo 6, do Decreto 45/2001, que regula as normas de utilización da rede de albergues. Durante os anos santos tamén existen convenios con Protección Civil.